در کلام معصومان علیهم السلام سفارش هایی درباره ی موی سر بیان شده است. امام صادق علیه السلام می فرمایند: «موی نیکو و قشنگ از زیباترین زیبایی هاست».[1]در روایتی آمده است: « قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اَلشَّعْرُ اَلْحَسَنُ مِنْ كِسْوَةِ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَأَكْرِمُوهُ»؛ موی زیبا از پوشش خداست. پس آن را گرامی بدارید.[2]امام رضا علیه السلام عطر زدن و مو گذاشتن را از سیره ی پیامبران بیان می کنند.[3]
همچنین در روایت های اسلامی توصیه هایی درباره ی نگه داری از مو بیان شده است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند: «کسی که موی سرش را بلند می کند باید خوب نگهداری کند».[4]در روایت های زیادی نسبت به شانه زدن مو توصیه شده است. امام صادق علیه السلام در تفسیر کلمه ی زینت در آیه ی 31 سوره اعراف می فرمایند:شانه زدن زینت است، زیرا روزی می آورد ،مو را زیبا می کند ، حاجت را بر آورده می سازد و بلغم را ازبین می برد.[5]استفاده از روغن برای مو از دیگر مواردی بوده که مورد توجه امامان معصوم علیهم السلام قرار گرفته است. امام صادق علیه السلام می فرمایند: روغن زدن به مو،ژولیدگی را دور می کند.[6]از نگاه اسلام، موی بلند از جلوه های آراستگی است که باید با روغن مالیدن و خضاب کردن، از آن مراقب کرد.باید توجه داشت که هر چند توصیه های بیان شده درباره ی مو،در مورد بانوان نیز وجود دارد اما مناسب است به این نکته توجه کرد که بانوان در کیفیت حضور در اجتماع باید به عرف و موازین شرعی توجه کنند. سلیمان بن یحیی گوید: حضرت رضا علیه السلام در یکی از روزها می خواستند نزد مامون بروند و من هم نگهبان منزل آن حضرت بودم.در این هنگام شانه ای خواستند وسر و ریش خود را شانه زدند و فرمودند: حضرت رسول صلی الله علیه و آله فرمودند:هرکس شانه را هفت بار بر سر و صورت و سینه خود بکشد مریض نمی شود.[7]سلیمان جعفری گوید:حضرت رضا علیه السلام فرمودند: موی سر اگر در جلوی سر باشند، دلیل یمن و سعادت است.اگر روی صورت باشد دلیل بر سخاوت است و اگر موی سر به هم بافته شده باشد دلیل شجاعت است.[8]برگرفته از کتاب سبک زندگی رضوی ج 2، محمد تقی فعالی
--------------------------------------------------------
پی نوشت ها:
1- کلینی،کافی،ج 1، ص 119.
2- صدوق،الفقیه،ج 1، ص 129.
3- کلینی،کافی،ج 6، ص 285.
4- کلینی،کافی،ج 6، ص 485.
5- کلینی،کافی،ج 6، ص 489.
6- کلینی،کافی،ج 6، ص 488.
7- مکارم الاخلاق، ص 73.
8- کلینی،کافی،ج 6، ص 493.