حرمت خویش را شکسته است.زشت گویی موجب بروز تنفر می شود و سطح امنیت اجتماعی را تنزل می دهد. امیر مومنان علیه السلام فرمودند: از سخن زشت بپرهیز ، زیرا فرومایگان را گرد تو می آورد و بزرگواران را از تو دور می سازد.[1]ابراهیم بن عباس که از یاران حضرت رضا علیه السلام است می گوید: ندیدم که حضرت رضا علیه السلام هرگز با زبان، کسی را بیازارند و نیز ندیدم که آن حضرت موالیان و یاران خویش را با زشتی صداکنند و یاد نمایند یا به آنها دشنام گویند.[2]حسین بن خالد نقل می کند که روزی با حضرت ثامن علیه السلام می رفتیم. آن حضرت دو نفر را دیدند که به یکدیگر دشنام می دهند و زبان ناسزا به یکدیگر گشوده اند، حضرت ایستادند و به آنها گفتند: این گونه با یکدیگر سخن نگویید، زیرا خداوند انسان را مانند خودش آفرید.[3]زشت گویی، گونه های مختلفی دارد: گاهی سخن ، محتوای زشتی دارد، زمانی گوینده از کلمه های زشت و رکیک استفاده می کند، ممکن است زبان به طعنه و کنایه مبتلا شود. گاهی برچسب های تحقیر آمیز و نکوهش کننده از سوی گوینده القاء می شود. زمانی زبان به دشنام و ناسزا حتی نسبت به دشمنان باز می شود، همه و همه از مصادیق زشت گویی است و باید زبان را از آنها پاک کرد. قرآن کریم فرمود:﴿ وَمَا يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ﴾ [4]؛ و هیچ رسولی بر آن مردم نمی آمد جز آنکه به استهزای او می پرداختند.

برگرفته از کتاب سبک زندگی رضوی ج 1،محمد تقی فعالی