شما را رئوف می نامند. سند این لقب امید بخش،عبارتی است در زیارت شریف جوادیه که میوه ی دلتان جواد الائمه علیه السلام شما را با آن زیارت فرموده اند: السلام علی الامام الرئوف الذی... .[1] سلام بر امام مهربانی که ... . رافت نوعی شدت در رحمت است و فرقی ظریف با « رحمت » دارد که لغت شناسان این طور توصیفش کرده اند: « رافت،عطوفت و لطف و رحمت خالص و شدید است که وقوع درد و ناراحتی را هر چند به مصلحت فرد باشد، بر نمی تابد؛ اما رحمت، صرف عطوفت و مهربانی کردن است که گاهی با درد وناراحتی فرد نیز همراه است؛ مانند لطف و رحمت جراح به بیمار علاقه مند به بهبود.»[2] مسلما همه ی شما اهل البیت علیهم السلام ازآنجا که تجلی رافت حضرت حق هستید،رئوفید؛ ولی این رافت و مهرورزی در وجود شما ظهور و بروز بیشتری دارد. از مصادیق بارز این رافت ،پاسخی است که به زیارت زائرانتان می دهید و در سه جای هولناک به دادشان می رسید. خودتان فرموده اید:
«مَنْ زَارَنِي عَلَيَّ بُعْدِ دَارِي وَ مَزَارِي أَتَيْتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِي ثَلَاثَةِ مَوَاطِنَ حتي أُخَلِّصَهُ مِنْ أَهْوَالِهَا : اذا تَطَايَرَتِ الکتب يَمِيناً وَ شِمَالًا ، وَ عِنْدَ الصِّرَاطِ ، وَ عِنْدَ الْمِيزَانِ»[3]هرکسي مرا با وجود دوری(راه) منزلم زیارت کند، روز قيامت در سه جا (براي دستگيري) نزد او خواهم آمد تا از ترس های آن سه جا رهایش کنم:1. هنگام پخش شدن نامه ی اعمال به دست راست یا چپ؛ 2.در (هنگام گذر از) صراط؛ 3. نزد میزان (که اعمال را می سنجند).